Μια μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία, από τη σύμπραξη δύο κορυφαίων θεσμικών θεάτρων, του θεάτρου Βαχτάνγκοφ της Μόσχας με το Εθνικό Θέατρο.  

Μετά την επιτυχία στο Φεστιβάλ Επιδαύρου, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου, ο «Οιδίπους τύραννος» του Σοφοκλή, η μεγάλη συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου με το διεθνούς φήμης θέατρο Βαχτάνγκοφ της Μόσχας, θα δώσει μια και μοναδική παράσταση στις 22/9 στο Ηρώδειο.

O αθηναϊκός τύπος έγραψε για την παράσταση:
*oι θεατές αποζημειώθηκαν, έμειναν για δύο ώρες ακίνητοι κι αποθέωσαν τους συντελεστές της παράστασης
*Χειροκροτήματα για τον Οιδίποδα, δίδαξαν θέατρο στην Επίδαυρο
*μια παράσταση που είχε καθαρές γραμμές, σοβαρές ερμηνείες, αίσθηση "μεγαλείου" και μία δόση λαϊκού μελοδράματος
*η σύμπραξη των δύο κορυφαίων θεσμικών θεάτρων, του θεάτρου Βαχτανγκοφ της Μόσχας με το Εθνικό μας θέατρο υπήρξε επιτυχής. Αριστος ο χορός, με λόγο γυμνό και καθαρό

Ο Οιδίποδας Τύραννος του Σοφοκλή, το εμβληματικότερο, ίσως, δράμα της αρχαίας γραμματείας, ανήκει στο Θηβαϊκό κύκλο. Σύμφωνα με τις πηγές διδάχθηκε  για πρώτη φορά το 428 π.Χ. , εν μέσω του Πελοποννησιακού πολέμου και του λοιμού που είχε αποδεκατίσει το λαό της Αθήνας. Στο επίκεντρο της προβληματικής του έργου τίθεται το άτομο σε σχέση με την προσωπική του ελευθερία, την εξουσία, την κοινωνία και τη θεϊκή βούληση. 

Η περίληψη του έργου

Τα ανάκτορα της Θήβας έχουν γεμίσει από ικέτες που ζητούν από τον βασιλιά Οιδίποδα να βοηθήσει το λαό. Ο λοιμός, που αποδεκατίζει την πόλη, έχει ανησυχήσει και τον ίδιο το βασιλιά, που έχει ζητήσει χρησμό από το μαντείο των Δελφών. Ο χρησμός του Απόλλωνα προβλέπει πως η πόλη θα σωθεί μόλις βρεθεί ο υπαίτιος για το θάνατο του βασιλιά Λάιου και αποβληθεί από την πόλη. Ο Οιδίποδας ξεκινά την έρευνα, που όσο πιο βαθιά πηγαίνει τόσο πιο κοντά τον φέρνει στην αλήθεια. Ο ίδιος που έσωσε τη Θήβα από τη μάστιγα της Σφίγγας, ο ίδιος τώρα την μολύνει με τις πράξεις του. Ένας παλιός χρησμός επαληθεύτηκε. Όσο κι αν προσπάθησε να αποφύγει το πεπρωμένο του, κάθε πράξη του τον οδήγησε προς αυτό. Τώρα, ο μόνος δρόμος που μένει είναι αυτός της εξορίας. 

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθέτης: Rimas Tuminas

Σκηνογράφος: Adomas Jacovskis

Ενδυματολόγος: Maksim Obrezkov

Συνθέτης: Faustas Latenas  

Σύνθετης  χορικών:  Θοδωρής Αμπαζής 

Φωτιστής: Narek Tumanian 

Χορογράφος: Andzelika Cholina

Δραματολόγος / ακαδημαϊκός σύμβουλος: Dmitry Trubothckin

Μετάφραση χορικών από τα αρχαία στα νέα ελληνικά: Έλσα Ανδριανού

Μουσική διδασκαλία χορικών: Μελίνα Παιονίδου

Βοηθός σκηνοθέτη: Irina Gromova

Διανομή

Evgeny Knyazev – Τειρεσίας 

Liudmila Maksakova - Ιοκάστη     

Pavel Yudin – Στρατιώτης 

Victor Dobronravov – Οιδίπους 

Ekaterina Simonova – Γυναίκα από το παλάτι

Valery Ushakov – Αγγελιαφόρος από την Κόρινθο

Vitalijs Semjonovs –Κορυφαίος 

Maxim Sevrinovskiy - Αγγελιαφόρος από το παλάτι

Eldar Dzhanibekov – Κρέων 

Artur Ivanov - Βοσκός από τη Θήβα 

Evgeny Kosyrev – Ιερέας 

Irina Gromova – Αγόρι 

Χορός

Ilya Algaer

Παναγιώτης Αθανασόπουλος

Θανάσης Βλαβιανός  

Γιώργος Γάλλος

Δημήτρης Γεωργιάδης

 Κώστας Κοράκης

Δαυίδ Μαλτέζε

Λεονάρδος Heifetz-Μπατής

Σωκράτης Πατσίκας

Γιώργος Στάμος

Σπύρος Τσεκούρας

Παιδιά: Αφροδίτη Αντωνάκη, Γεωργία Μητροπούλου

Η παράσταση θα παρουσιαστεί στις 22 Σεπτεμβρίου στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού και στις 12, 13, 14 Νοεμβρίου στην Μόσχα


Χορηγοί Παράστασης: