Ένα από τα ελάχιστα έργα του 19ου αιώνα που επέζησαν σκηνικά μέχρι τις μέρες μας, «Η Βαβυλωνία» μας μεταφέρει ως άλλη μηχανή του χρόνου κατευθείαν πίσω στο 1827 και στην καρδιά του πολυπολιτισμικού Ναυπλίου, καθέδρας της ελληνικής κυβέρνησης. Αμέσως μετά τη νίκη των συμμαχικών δυνάμεων στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, που έμελλε να ανοίξει τον δρόμο για τη γέννηση του νέου κράτους, Ρωμιοί διαφορετικής καταγωγής γίνονται μια παρέα για να γιορτάσουν το γεγονός. Ωστόσο, οι παρεξηγήσεις που προξενούν οι ντοπιολαλιές τους οδηγούν σε ένα… παραλίγο έγκλημα αλλά και σε άφθονο γέλιο!

Ο σκηνοθέτης της παράστασης σημειώνει:
Δεν είναι τυχαίο που  «Η Βαβυλωνία», έργο γραμμένο το 1836, παίζεται τόσο συχνά και θα παίζεται σίγουρα και στο μέλλον.

Ένα έργο λαϊκό και όχι λαϊκότροπο που αναφέρεται σε μία πολύ κρίσιμη και ανασφαλή περίοδο της Ελληνικής ιστορίας: Στην προσμονή της ελευθερίας με τη ναυμαχία του Ναυαρίνου και την πιθανότητα της δημιουργίας  για πρώτη φορά ενός Ελληνικού κράτους.

Αυτή την κομβική ιστορική στιγμή ο Δημήτριος Κ. Βυζάντιος την καταγράφει μέσα από τις ζωές των απλών ανθρώπων. Στη Βαβυλωνία δεν υπάρχουν «ήρωες» και «σπουδαίοι» άνθρωποι που έμειναν στην Ιστορία. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι. Απλοί. Που κανείς δεν τους θυμάται. Που νιώθουν σε κενό, στην απόλυτη αβεβαιότητα, για ό,τι πρόκειται να συμβεί. Γιορτάζουν την ελευθερία που τους τάζουν, γλεντούν, πίνουν, μεθούν, αγαπιούνται, τραγουδάνε  και θυμούνται. Και εκεί που η ονειρική Ουτοπία του «μαζί» εγκαθίσταται, τα τραύματα, ο εγωϊσμός και η εμφυλιακή μανία ανατρέπουν τα πάντα. Το γλέντι γίνεται εφιάλτης και η πύλη για την ανεξέλεγκτη εξουσία ανοίγει διάπλατα.

Η φυλακή είναι η κατάληξη του γλεντιού και η στέρηση της ελευθερίας είναι το αποτέλεσμα της γιορτής για την έλευσή της.

Η Ελλάδα είναι η Βαβυλωνία.

Αυτή η ευλογημένη χώρα με τον ήλιο της και τα κοινωνικά σκοτάδια. Με τα γλέντια και τους εμφύλιους. Με αυτή τη μεσογειακή ψυχή που είναι γεμάτη πάθος και αντιφάσεις, θάλασσα και γκρεμούς.

Αυτή την Ελλάδα  σατιρίζει ο Βυζάντιος με πηγαίο χιούμορ, πολλή αγάπη και έντονη κριτική ματιά.

Και το κάνει με επιτυχία.

Γι’ αυτό η Βαβυλωνία είναι ένα σπουδαίο έργο που παίζεται και θα παίζεται σίγουρα και στο μέλλον.

                                                                                                                                                 Γιάννης Κακλέας