Προκειμένου να χαρεί τον έρωτά του με την Αλκμήνη, ο Δίας παίρνει τη μορφή του άντρα της, του Αμφιτρύωνα, που λείπει στη μάχη. Με τη βοήθεια του Ερμή, που μεταμορφώνεται με τη σειρά του σε Σωσία, υπηρέτη του Αμφιτρύωνα, το σχέδιο του βασιλιά των θεών στέφεται με επιτυχία. Όμως αυτή η διπλή μεταμόρφωση γεννά μια σειρά από τρομακτικές παρεξηγήσεις όταν ο Αμφιτρύωνας επιστρέφει από τον πόλεμο. Οι ανεξήγητες αυτές καταστάσεις βρίσκουν τη λύση τους μετά από τη θεϊκή παρέμβαση, που προσφέρει στον Αμφιτρύωνα μια πειστική εξήγηση και μια αναγκαία και –ίσως- ευτυχή λύση.

 Στον Αμφιτρύωνα, ο Μολιέρος χρησιμοποιεί τα δοκιμασμένα μοτίβα τόσο της αυτοσχέδιας κωμωδίας όσο και της προγενέστερης λόγιας ελληνικής και λατινικής θεατρικής παράδοσης, για να μιλήσει για τον ερωτικό πόθο αλλά και την εκμετάλλευση του αδύνατου από τον δυνατό.
Αξιοποιώντας στο έπακρο τα θεατρικά σχήματα της μεταμόρφωσης και της παρεξήγησης, ζωντανεύει με εξαιρετική μαεστρία τους ήρωές του, δίνοντας τους μια χυμώδη σκηνική υπόσταση και ισορροπώντας την ποίηση με την κωμικότητα, χωρίς να υποβαθμίζει τις δραματικές πτυχές που κρύβονται στον αρχαιοελληνικό μύθο.

 Ο Λευτέρης Βογιατζής έχει στη διάθεσή του ένα σύνολο σημαντικών συνεργατών, που θα υλοποιήσουν την, όπως πάντα, εξαιρετικά δουλεμένη και ποιοτικά άρτια σκηνοθετική του προσέγγιση στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και στη συνέχεια σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.