Το Εθνικό Θέατρο, σε συνεργασία με το Τμήμα Σύγχρονου Πολιτισμού του Υφυπουργείου Πολιτισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας και το Κυπριακό Κέντρο Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (ΚΚΔΙΘ), και με τη στήριξη του Σπιτιού της Κύπρου στην Αθήνα, διοργανώνει για τρίτη χρονιά, από τις 10 έως τις 17 Σεπτεμβρίου την «Εβδομάδα Κυπριακού Θεάτρου». Τρεις κυπριακές παραγωγές, που γνώρισαν ιδιαίτερη επιτυχία κατά την παρουσίασή τους στην Κύπρο το 2024, θα φιλοξενηθούν στις σκηνές του Κτηρίου Τσίλλερ, με στόχο την προβολή της σύγχρονης κυπριακής θεατρικής δημιουργίας στον ελλαδικό χώρο, την ενίσχυση της εξωστρέφειας των κυπριακών θεατρικών παραγωγών, καθώς και τη διαμόρφωση ενός γόνιμου ελληνοκυπριακού καλλιτεχνικού διαλόγου. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Ο κύκλος των φετινών παραστάσεων ξεκινά στις 10 και 11 Σεπτεμβρίου, στην Κεντρική Σκηνή του Κτηρίου Τσίλλερ, με την παραγωγή Εκ κοιλίας Μητρός μου, του βραβευμένου Κύπριου συγγραφέα Κώστα Μαννούρη, σε σκηνοθεσία Βαρνάβα Κυριαζή και παραγωγή του Σατιρικού Θεάτρου.

Τα δίδυμα αδέρφια Σπήλιος και Χριστίνη, παρά το προχωρημένο τους γήρας, εξακολουθούν να διατηρούν ανοιχτή και απαράλλακτη την επιχείρηση με είδη κεντητικής που τους κληροδότησε ο πατέρας τους. Τι κατανάλωση ωστόσο έχουν τώρα πια οι κλωστές, οι βελόνες και τα κοπανέλια; Μηδαμινή. Ας όψεται το αίσθημα του καθήκοντος απέναντι στους ιερούς νεκρούς που δεν δίνει κανένα έρεισμα διαφυγής. Σήμερα όμως, μια κάποια Πέμπτη, και για αστεία αφορμή θα λεχθούν όσα υφαίνονταν για αιώνες μέσα στις νεανικές, τις γέρικές τους ψυχές.

Το έργο πραγματεύεται την εκ κοιλίας μητρός καταδυνάστευση, τα μικρά και τα μεγάλα εγκλήματα που διαπράττονται κατά του εαυτού και του πλησίον, και όχι του όποιου πλησίον· του κατά σάρκαν αδερφού, της κατά σάρκαν αδελφής, στο όνομα της αγάπης. Κι όλα αυτά, μέσα στο ειρωνικό περίβλημα μιας ελαφράς κωμωδίας.

Επί σκηνής, οι κορυφαίοι ηθοποιοί Δέσποινα Μπεμπεδέλη και Βαρνάβας Κυριαζής ξεχωρίζουν με την ερμηνευτική τους δεινότητα, αποδίδοντας με χιούμορ, συγκίνηση, και θεατρική ακρίβεια το βάθος και την ανθρώπινη αλήθεια που αναδύεται μέσα από τους αρχαίους ομφάλιους λώρους.

Σημείωμα σκηνοθέτη
Το Εκ Κοιλίας Μητρός μου μέσα σε ένα περίβλημα μιας εποχής που έχει παρέλθει, θίγει ζητήματα απολύτως σημερινά: Την υπαρξιακή απορρύθμιση που προκύπτει από τις οικογενειακές σχέσεις και το ζητούμενο της πραγματικής ενηλικίωσης. Δεν μέμφεται μόνο την αγία μας οικογένεια και το πώς ποδηγετεί τα τέκνα της, αλλά θίγει και την προσωπική ευθύνη όσων παραδίδονται αμαχητί στη δεσποτεία της.

Είμαστε (ή θέλουμε να είμαστε) ελεύθεροι να ζήσουμε όπως επιθυμούμε. Υπάρχει, ωστόσο, μια βασική προϋπόθεση για αυτή την ελευθερία: πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να αναλάβουμε ακέραιη την ευθύνη της διαχείρισης της ζωής μας.

Δύο  δίδυμα αδέλφια που είναι εκ γέννας «σαν παντρεμένοι ανύμφευτοι», ταλανίζονται κωμικά μεταξύ του υπόλοιπου του βίου τους και μιας ζωής που έμεινε μάλλον αχρησιμοποίητη, όπως κάτι καναπέδες που παλιώνουν μέσα στα πλαστικά καλύμματα της πρώτης τους νιότης. Από τη θλίψη και τη μελαγχολία μέχρι τη χαρά και την αποδοχή, το θυμό και την απογοήτευση ως την ανακούφιση και την γαλήνη, κάθε στιγμή αποτυπώνει το βάθος αυτών των δύο χαρακτήρων, τον πλούτο της ανθρώπινης εμπειρίας, και τις σκοτεινές γωνίες της ανθρώπινης ψυχής. Σαν ήχοι που έρχονται από το παρελθόν τους. Σαν σιωπές μιας ταριχευμένης ζωής. Ο ομφάλιος λώρος πρέπει επιτέλους να κοπεί. Το τέλος, απροσδόκητο.

Τέλος, περιττό να σημειώσω πως η σκηνική συνύπαρξη με την Δέσποινα Μπεμπεδέλη είναι μία ευλογία.

Βαρνάβας Κυριαζής