ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ: 16, 17 Ιουλίου

Είκοσι χρόνια μετά την έναρξη του Πελοποννησιακού πολέμου, η εξωτερική και εσωτερική κατάσταση της Αθήνας είναι τόσο δύσκολη που μια Αθηναία, η Λυσιστράτη αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Το σχέδιό της είναι να αναγκάσει τους άνδρες σε πολιτική συνδιαλλαγή μέσω της σεξουαλικής αποχής. Γι αυτό το σκοπό, οργανώνει μυστική συνάντηση με γυναίκες από την Αθήνα και τις άλλες εμπόλεμες πόλεις, και τις πείθει να αρνηθούν κάθε σεξουαλική επαφή με τους συζύγους και τους εραστές τους. Στη συνέχεια, η Λυσιστράτη με τις άλλες Αθηναίες καταλαμβάνουν την Ακρόπολη - όπου βρίσκεται το θησαυροφυλάκιο των δημοσίων χρημάτων - για να στερήσουν από τους άνδρες τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους για τη συνέχιση του πολέμου. Το σχέδιο των γυναικών δεν θα αργήσει να αποδώσει καρπούς, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στις εχθρικές πόλεις. Απεσταλμένοι Σπαρτιάτες και Αθηναίοι κάνουν έκκληση στη Λυσιστράτη για συμβιβασμό. Η ειρήνη εξασφαλίζεται μετά από αμοιβαίες παραχωρήσεις, με τη βοήθεια μιας νεαρής όμορφης κοπέλας, της Διαλλαγής.

Όταν το 411 π.Χ. παρουσιάζεται για πρώτη φορά η Λυσιστράτη, η Αθήνα περνάει τη μεγαλύτερη κρίση από την έναρξη του Πελοποννησιακού Πολέμου. Η τεταμένη κατάσταση που επικρατούσε στην εξωτερική πολιτική έχει επιδεινωθεί μετά την στρατιωτική ήττα των Αθηναίων στη Σικελία και οι ολιγαρχικοί επωφελούνται για να επιβάλουν μία συντηρητική μεταπολίτευση.

Στην παράσταση που σκηνοθετεί ο Γιάννης Κακλέας, η Λυσιστράτη, η πιο αγαπημένη ηρωίδα του αριστοφανικού θεάτρου, πραγματεύεται το θέμα του πολέμου συνδυάζοντας τον πολιτικό προβληματισμό με τον έρωτα και τη σάτιρα.
Με το σκεπτικό πως η ολέθρια κατάσταση στην οποία βρίσκεται η πόλη βαραίνει αποκλειστικά τους άνδρες, ο Αριστοφάνης κάνει μια ακόμη προσπάθεια να πείσει τους συμπολίτες του για την ανάγκη μιας συνετής εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Οι αποφάσεις της πόλης πρέπει να βασίζονται στη λογική, την αμοιβαιότητα και την κατανόηση, τομείς όπου, κατά τον Αριστοφάνη, οι γυναίκες τα καταφέρνουν καλύτερα.