Άλλοτε σε φωνάζουν Μαρία, άλλοτε Μαίρη, άλλοτε Μάρω, κι άλλοτε Μαράκι. Άλλος σε βλέπει για κυρά- Μαρία η ψιλικατζού κι άλλος για μάνα του Θεού, ή ό,τι γουστάρει ο κάθε άνθρωπος. Εσύ τι είσαι; Τα υποκοριστικά των άλλων; Τα βλέμματα των άλλων; Ή τα συμπεράσματά τους για σένα; Ακόμα και ο εαυτός σου σε βλέπει σαν λίγο καλύτερο από αυτό που είσαι. Ή ώρες ώρες, πολύ χειρότερο. Εσύ, τι είσαι πραγματικά; Μήπως μία χιλιοτρυπημένη βάρκα, ξέμπαρκη σε ένα παλιό λιμανάκι, που γράφει στο πλάι με ξεθωριασμένα γράμματα ΜΑΙΡΟΥΛΑ, και σε τραβάει φωτογραφία ο κάθε τουρίστας, για να λέει «πέρασα κι εγώ από δω» ;
Ο μονόλογος που έγραψε η Λένα Κιτσοπούλου για το Εθνικό Θέατρο και σκηνοθέτησε σε συνεργασία με τη Μαρία Πρωτόπαππα, θα παιχτεί ξανά για ένα μικρό κύκλο παραστάσεων. Η χειμαρρώδης γραφή της Κιτσοπούλου συναντά το ταλέντο της Πρωτόπαππα, σε μια παράσταση που γνώρισε πέρυσι τεράστια επιτυχία.
media gallery
