Πώς λέμε σήμερα «σ’ αγαπώ»; Μπορεί με ένα emoji, ένα story, ένα chat που διαγράφεται αυτόματα, ένα swipe, τρία emoticons κάτω από ένα reel 15 δευτερολέπτων. Μπορεί και με τίποτα από όλα αυτά. Μπορεί ακόμα και το άτομο στο οποίο μιλάμε ή κι εμείς οι ίδιοι να μην είναι / είμαστε το άτομο που περιγράφει/ουμε. Πώς να μιλήσουμε, άραγε, για αγάπη σήμερα, όταν κάποιες εφαρμογές δεν επιτρέπουν καν ολόκληρες προτάσεις, παρά μόνο λίγους χαρακτήρες;

Στο φετινό εργαστήριό μας θα συναντηθούν δύο γλώσσες για την αγάπη. Η γλώσσα των σημερινών εφήβων (Greeklish, αρκτικόλεξα, ειρωνεία, απόσταση, οθόνη) και η γλώσσα άλλων εφήβων, όπως αυτοί αποδίδονται από θεατρικούς συγγραφείς και ποιητές:  μακροπερίοδες φράσεις, παροιμίες, στίχοι, ομοιοκαταληξία, λυρικότητα, μονόλογοι.

Πώς μιλούσε ο Ερωτόκριτος στην Αρετούσα (περίπου 16-18 ετών στην αρχή του έργου); Η Ερωφίλη στον Πανάρετο (στην ίδια περίπου ηλικία); Η Ιουλιέτα που "δεν έχει καν κλείσει τα 14 της χρόνια" (όπως γράφει ο Σαίξπηρ) στον Ρωμαίο της; Η μάλλον έφηβη Αντιγόνη στον λίγο μεγαλύτερο Αίμονα;

Μπορεί ένας σημερινός 17χρονος να εκφέρει αυτά τα λόγια και να τα εννοεί; Ή μήπως ο σύγχρονος τρόπος ζωής, η τεχνολογία, η τεχνητή νοημοσύνη και η πρόσβαση στην εκπαίδευση έχουν αλλάξει εντελώς την υπόσταση ενός εφήβου σήμερα; Υπάρχει κάτι κοινό;

Αντιστρέφοντας, όμως, τις ερωτήσεις, πώς θα μιλούσαν σήμερα οι έφηβοι της παγκόσμιας δραματουργίας, όπως π.χ. από Το ξύπνημα της άνοιξης του Βέντεκιντ; Αν ζούσε ο Ρωμαίος σήμερα, θα πήγαινε κάτω από το μπαλκόνι ή θα έστελνε, μεσάνυχτα, ένα voice note και μια φωτογραφία; Μπορεί η γλώσσα να αλλάζει, αλλάζει όμως και το συναίσθημα;

Ίσως η μόνη διαφορά έγκειται στο ότι οι μεν (οι συμμετέχοντες στο εργαστήριο δηλαδή) είναι αληθινά πρόσωπα και οι δε είναι προϊόντα μυθοπλασίας, που, τελικά, κάτι άλλο θέλουν να μας δείξουν;

Με αφετηρία θεατρικά κείμενα – αρχαία, ελισαβετιανά, αναγεννησιακά και σύγχρονα – και με εργαλεία το επινοημένο θέατρο (devised theatre), τη σωματική έκφραση, το θεατρικό παιχνίδι, τον αυτοσχεδιασμό, τα ψηφιακά μέσα και, φυσικά, τη θεατροπαιδαγωγική πρακτική, οι συμμετέχοντες/ουσες στο εργαστήριο θα δημιουργήσουν από κοινού ένα νέο θεατρικό έργο για τον λόγο της αγάπης. Όχι όπως «πρέπει να είναι», αλλά όπως είναι, όπως τον νιώθουν και τον σκέφτονται οι ίδιοι/ες.

Μπορούν άραγε οι λέξεις να αγαπήσουν; Ή μήπως εμείς τις μαθαίνουμε να αγαπούν;

Ίσως, τελικά, η αγάπη – όπως και το θέατρο – χρειάζεται μόνο ένα πράγμα για να υπάρξει: παρουσία.

Συνοπτικό βιογραφικό διδάσκοντα 

Ο διδάσκων του εργαστηρίου, Άρης Λάσκος, είναι αριστούχος απόφοιτος της ΑΝΩΤΕΡΑΣ ΣΧΟΛΗΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ (2011) και απόφοιτος της Νομικής Σχολής Αθηνών (2014). Από το 2023 είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στο μεταπτυχιακό του ΕΚΠΑ «Ελληνικό και Παγκόσμιο Θέατρο: Δραματουργία, Παράσταση, Εκπαίδευση» με ειδίκευση στη «Διδακτική του θεάτρου». Ως ηθοποιός έχει δουλέψει με σκηνοθέτες όπως οι Χρίστος Θεοδωρίδης, Δημήτρης Αγαρτζίδης, Ελένη Ευθυμίου, Ανέστης Αζάς, Ακύλας Καραζήσης, Βασίλης Μαυρογεωργίου, Mάνος Βαβαδάκης, Ειρήνη Φαναριώτη, Ελεάνα Τσίχλη, Κώστας Τσιάνος, κ.ά. στα Φεστιβάλ Αθηνών, Πειραματική Σκηνή, Εθνικό Θέατρο, Θέατρο του Νέου Κόσμου, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΛΑΡΙΣΑΣ κ.α.. Σκηνοθέτησε τις παραστάσεις «ΕΜΦΥΛΙΟΣ – Μια ξένη χώρα» (Πειραματική Σκηνή του Εθνικού και Biennale της Αθήνας, 2016), «Ηρόδοτος Δραματικός: Θερμοπύλες» (Ίδρυμα Θεοχαράκη, 2018), «Ο αγνός εραστής» (Θέατρο του Νέου Κόσμου και Teatro San Girolamo, Lucca, Ιταλία 2019-2020) και σε δική του μετάφραση: «Υπόθεση Λάραμι» (ΣΦΕΝΔΟΝΗ, 2020), «ΕΝΡΟΝ: πάρτυ σαν να είναι νάιντιζ»» (ΕΛ.ΕΡ., 2022).  Έχει εργαστεί ως εμψυχωτής στα εκπαιδευτικά προγράμματα της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση («Πες το μ’ ένα παραμύθι» 2015, «Onassis Youth Festival» 2018, 2019, 2020), του Εθνικού Θεάτρου («Θέατρο στο Νέο Σχολείο», 2023 & Μικρό Εθνικό 2024-2025) & του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά («Ο λαϊκός πολιτισμός στη σκηνή του ψηφιακού μας κόσμου», 2023-24). Από το 2012 είναι ιδρυτικό μέλος της θεατρικής εταιρείας UBUNTU (βραβείο Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και μουσικών Κριτικών πρωτοεμφανιζόμενου καλλιτέχνη 2014). Την περίοδο 2022 – 2024 διετέλεσε - σε δύο συνεχείς θητείες - Γενικός Γραμματέας του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών – Σ.Ε.Η.

Περισσότερες πληροφροίες για τον διδάσκοντα εδώ