Ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα (1898 – 1936) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Ισπανούς  ποιητές και δραματουργούς, αλλά υπήρξε και σκηνοθέτης και ηθοποιός. Πρωτοπόρος δημιουργός και ηγετική φυσιογνωμία της Γενιάς του ’27, που αποκαλείται και Αργυρή Εποχή της ισπανικής λογοτεχνίας. Τα παιδικά του χρόνια ήταν ήρεμα και ευτυχισμένα, όμως στην ενήλικη ζωή του παρουσίασε καταθλιπτική συμπεριφορά, που πιθανόν επιδεινώθηκε από μια αγωνία να κρύψει τις ομοφυλοφιλικές προτιμήσεις του. Το 1932 ίδρυσε τον θίασο Λα Μπαράκα, με τον οποίο περιόδευε στην ισπανική ύπαιθρο και έφερνε τους αγρότες σε επαφή με έργα μεγάλων συγγραφέων, όπως οι Καλδερόν δε λα Μπάρκα και Θερβάντες. Επηρεάστηκε από σημαντικούς καλλιτέχνες της εποχής του, όπως οι Νταλί, Μπουνιουέλ, Ραφαέλ Αλμπέρτι, με τους οποίους συνδέθηκε φιλικά. Στο γεμάτο ενσυναίσθηση έργο του αποτυπώνονται γλαφυρά οι δυστυχίες και τα βάσανα των φτωχών, η κοινωνική καταπίεση, η τσιγγάνικη ζωή, ο έρωτας, η υπερηφάνεια, ο βίαιος θάνατος. Το δικό του τέλος ήταν επίσης βίαιο, καθώς δολοφονήθηκε λόγω των αριστερών του φρονημάτων.

 

Ενδεικτική εργογραφία:
Η θαυμαστή μπαλωματού, Δόνια Ροζίτα, «αγροτική τριλογία» (Ματωμένος γάμος, Γέρμα, Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα)

 

Η τύχη έρχεται σε όσους το περιμένουν λιγότερο (Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα)

Πάμε να βρούμε μια γωνιά όπου θα σ’ αγαπώ για πάντα (Ματωμένος γάμος)

 

Σαν είσαι ανήμπορη να πας ενάντια στη θάλασσα,
κάνε αυτό που θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα,
γύρνα της την πλάτη για να μην τη βλέπεις.  (Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα)